İşitme güçlüğü çeken öğrencilerle iletişim kurmanın en etkili yolu, doğal işitsel sözlü iletişimdir. Bunu yaparken, göz teması alışkanlıklarını, ortak ilgi alanlarını takip etmeli ve sırayla iletişim içinde olmalısınız. Başka bir deyişle, öğrenci ile tamamen doğal bir ortamda doğal olarak iletişim kurma yöntemidir. Çocuğumuzun cihazı olmayabilir veya ciddi işitme kaybı olabilir. Sesi hiç işittiremezsek yani bu yöntemi doğrudan kullanamazsak dudak okuma ve parmakla işaretleme de destekleyebiliriz. Öğrenciden, taklit yoluyla nefes alıştırması yaparak nefeslerini kontrol etmesini isteyin ve uçması için küçük bir kağıt parçası ve tüyleri havaya uçurun. Aynanın buharlaştığını göstermek için aynaya gitmesini ve içine üflemesini isteyin. Aynanın önünde bazı basit sesler çalmalarını isteyin (örneğin, a, e, p, b, f). Unutulmamalıdır ki işitme engelli tüm çocukların işitme artıkları vardır ve bu kalıntının kullanılabileceği unutulmamalıdır.

Konuşulan sesleri duyamayabilirsiniz, doğanın sesleri tarafından duyulmaya çalışın. Bir davul, tencere, kapının çalınması olabilir. Üç farklı sesten hangisinin biri veya diğeri olduğunu ayırt etmeye çalışın. Hayvan seslerini taklit etmeyi severler. Bir tren, araba, uçak sesi çıkarabilir. Onlara resminizle bir oyun vererek onları yapabilirsiniz.

Biraz bilginiz olduğunda resimler ve hikayeler hakkında konuşabilirsiniz. Doğru kelimelere sahip olmayabilirsiniz. Bu zamanla gelişecektir. Çünkü işitme cihazından gelen ses, duyduğumuz sesten farklı bir elektronik akustik sestir.